Ηράκλειο, 30 χρόνια μετά. Σε ένα στενό της κούκλας -πλέον- πόλης, ένα μπαράκι με γνώριμη μουσική στα ηχεία. Ενας τύπος με σκουλαρίκι έπαιζε από υπολογιστή Metallica και ένας 8χρονος, παρίστανε πως βρισκόταν στη σκηνή με μία κιθάρα στο χέρι και κουνούσε το κεφάλι του πάνω - κάτω. Δεν ήταν τυχαίο πιτσιρίκι. Ηταν ο γιος ενός φίλου μου, ενός από τους πιο "ιστορικούς" μεταλάδες της πόλης. 30 χρόνια μετά αρκετοί από την παρέα ενός ροκ κλαμπ στο οποίο έπαιζα μουσική, ανταμώσαμε σε παρόμοιο σκοτεινό περιβάλλον, με σχεδόν ίδια ακουστική ατμόσφαιρα, φορτωμένοι όμως με τρεις δεκαετίες στις πλάτες. Ελειπαν αρκετοί, ωστόσο εκείνη η παρέα, του ιστορικού Moon Light, είναι δεμένη. Με ένα περίεργο δέσιμο, που όμοιό του δεν έχω βρει μέχρι σήμερα. Ηράκλειο 2014. Δεν χρειάζεται να γράψω ποιοι ήσαν εκεί, θα γράψω όμως ποιοι έλειπαν. Μας έλειψε ο Καλιγούλας, ο Βάτραχος, ο Φαντάρος, ο Μογγόλος, ο Παπούς, ο Χάρος, ο Μπάμιας ο μικρός, ο Μπάμιας ο Μεγάλος, ο Βρωμόσκυλος, ο Τσαφ, ο Κροκόδειλος, ο Γύπας, η Ανθή, η Μαργαρίτα, το Σοφάκι, η Ειρήνη που άκουγε Joplin, ο Snap, ο Φρανκ και κάποιοι άλλοι που δύσκολα θυμάμαι. Κάθε ένας από τους παραπάνω λάτρευε το αγαπημένο του συγκρότημα, έκανε τις "παραγγελιές" του, χόρευε πληθωρικά στην πίστα. Με γύρισαν 30 χρόνια πίσω, όταν ο "μινάρας" έπαιζε μουσική σε εκείνο το κλαμπ, παίρνοντας την σκυτάλη από έναν κορυφαίο γνώστη της μουσικής ακόμη και σήμερα, τον Μύρωνα Κλίνη. Η μόνη φωτογραφία που έχω από το Moon Light είναι αυτή που αναρτώ. Αν έχει κάποιος άλλος κάποια, μπορεί να την προσθέσει. Η βραδιά ήταν καταπληκτική, αρκετοί από εκείνο το παζλ των μουσικών επιλογών δώσαμε το παρών. Ευχαριστώ τη Μελίνα που το διοργάνωσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου