Ο επιχειρηματίας κύριος Χ. βγαίνει με το αυτοκίνητό του από το γκαράζ του σπιτιού του, στο Λος Αντζελες, και ξεκινά για το γραφείο του. Στα μισά της διαδρομής δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον συνεταίρο του. Πρέπει να μεταβεί όσο το δυνατόν συντομότερα στο Σαν Ντιέγκο για την υπογραφή ενός σημαντικού συμβολαίου. Κανένα πρόβλημα. Πατάει το ειδικό κουμπί στο καντράν του οχήματος και η μετατροπή του σε αεροσκάφος ξεκινά - μόλις 30 δευτερόλεπτα θα διαρκέσει, μέχρι να ανοίξουν τα φτερά του. Θα χρειαστεί άλλα 30 δευτερόλεπτα για την απογείωση. Θα διανύσει την απόσταση των 195 χλμ. προς το Σαν Ντιέγκο σε λιγότερο από ογδόντα λεπτά. Μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Δεν είναι.
Η εταιρεία Terrafugia, με έδρα τη Μασαχουσέτη, υπόσχεται «μια νέα διάσταση στην ελευθερία» -αυτό είναι το μότο της- σε όσους αγοράσουν το Transition, τη δική της εκδοχή ιπτάμενου αυτοκινήτου, που αναμένεται να κυκλοφορήσει στην αμερικανική αγορά την προσεχή άνοιξη. Ηδη, 100 ανυπόμονοι πελάτες έχουν καταβάλει προκαταβολή 10.000 δολαρίων για να αποκτήσουν πρώτοι το αξίας 280.000 δολαρίων όχημα. Η Terrafugia, η οποία ιδρύθηκε το 2006 από ομάδα αποφοίτων του ΜΙΤ και κατάφερε σε λίγους μήνες να συγκεντρώσει κεφάλαιο 100 εκατ. δολαρίων, δεν είναι η μόνη που σχεδιάζει να απογειώσει τα αυτοκίνητά της. Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν οι επίσης αμερικανικές Samson και Moller, η ολλανδική Pal-V Europe και η σλοβάκικη AeroMobil. Η τελευταία, μάλιστα, παρουσίασε πριν από λίγες εβδομάδες στο Pioneers Festival της Βιέννης το AeroMobil 3, το οποίο εντυπωσίασε όσους παρακολούθησαν τη δοκιμαστική πτήση του. Στη γη, μοιάζει με ένα συνηθισμένο SUV, μπορεί να χωρέσει σε μια κανονική θέση πάρκινγκ και ανεφοδιάζεται σε οποιοδήποτε πρατήριο καυσίμων (είναι βενζινοκίνητο). Στον αέρα, έχει αυτονομία περίπου 700 χιλιομέτρων, διαθέτει αυτόματο πιλότο, σύστημα ανάπτυξης αλεξίπτωτου και όλο τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό που συναντά κανείς σε ένα αεροσκάφος. Για την άδεια κυκλοφορίας του ο οδηγός θα πρέπει να διαθέτει δίπλωμα οδήγησης αλλά και εκείνο του πιλότου.
«Χίμαιρα ακόμη και για τα εγγόνια μας»
Από τα ανατολίτικα παραμύθια με τα μαγικά χαλιά και τα μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν μέχρι τα πρώτα κόμικς και τις σύγχρονες ταινίες επιστημονικής φαντασίας, γενιές ολόκληρες έχουν μεγαλώσει με το όνειρο να αποκτήσουν ένα όχημα σαν τη θρυλική Citroen DS του «Φαντομά», την ιπτάμενη μοτοσικλέτα της «Επιστροφής των Τζεντάι» ή τα υπερ-αυτοκίνητα του «Πέμπτου Στοιχείου». Μόνο στις ΗΠΑ ογδόντα τέτοιες πατέντες έχουν κατοχυρωθεί. Πόσο έχει προοδεύσει προς αυτή την κατεύθυνση η τεχνολογία; Πόσο κοντά είμαστε στο να τα δούμε να κυκλοφορούν γύρω μας - για την ακρίβεια, από πάνω μας;
Ο Στιβ Κόνορ, επιστημονικός συντάκτης του Independent, δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξος. «Η αυτοκινητοβιομηχανία ακόμα παλεύει με την πρόκληση των αυτοκινήτων χωρίς οδηγό. Οι δυσκολίες για να δημιουργήσει ιπτάμενα αυτοκίνητα είναι απείρως μεγαλύτερες», λέει στο «Κ». «Για να μην αναφερθώ στην πολυπλοκότητα του να ορίσει κανείς κανόνες εναέριας κυκλοφορίας που θα εξασφαλίζουν ασφάλεια στις πτήσεις τους. Το ερώτημα δεν είναι, λοιπόν, αν μπορεί κάποιος να παραγάγει αυτοκίνητα που θα πετούν στους αιθέρες. Αν έχει πολλά χρήματα και πολύ καλούς επιστήμονες που θα δουλέψουν στο πρότζεκτ, φυσικά και μπορεί. Το ζήτημα είναι: θα μπορούσαν αυτά να ενσωματωθούν και να “λειτουργήσουν” πρακτικά στην καθημερινότητά μας; Απλώς φανταστείτε τα σε μια πόλη όπως το Λονδίνο ή η Αθήνα και θα έχετε την απάντηση... Αν θέλετε, λοιπόν, τη γνώμη μου, πρόκειται για μια χίμαιρα - και αυτό δεν ισχύει μόνο για τη δική μας γενιά, αλλά ακόμη και για τα εγγόνια μας».
Την άποψη του Βρετανού δημοσιογράφου δεν συμμερίζεται ο Στέφαν Κλάιν, εμπνευστής του AeroMobil 3. O Σλοβάκος μηχανικός έχει αφιερώσει τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια στο σχεδιασμό του πρωτοποριακού οχήματος, επικεφαλής μιας δραστήριας ομάδας δώδεκα ατόμων (ανάμεσά τους και ο 20χρονος γιος του). «Δεν θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα αυτοκίνητο με φτερά ούτε ένα αεροσκάφος με τέσσερις ρόδες. Φιλοδοξία μας ήταν εξαρχής να φτιάξουμε μια νέα κατηγορία - ένα αυτόνομο, πολυμορφικό όχημα», διευκρινίζει. «Είναι εύλογος ο προβληματισμός του Στιβ Κόνορ, αλλά ούτως ή άλλως δεν πιστεύω ότι το AeroΜobil αποτελεί λύση για τα μεγάλα αστικά κέντρα. Με αυτονομία 700 χιλιομέτρων και κατανάλωση 15 λίτρων βενζίνης την ώρα, θα μπορούσε όμως να διευκολύνει τις μετακινήσεις των χρηστών του ανάμεσα σε πόλεις - και μάλιστα από πόρτα σε πόρτα. Τέτοιες ανάγκες καλύπτονται και με μικρά αεροπλάνα, θα αντέτεινε δικαιολογημένα κανείς. Ναι, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι αυτά είναι πολύ ακριβότερα. Και δεν μπορείς να τα έχεις στο γκαράζ σου, θα πρέπει να διαθέτεις ειδικό υπόστεγο, κάτι που συνεπάγεται επιπλέον κόστος...»
Οσο για τη νομοθεσία που θα διέπει την κυκλοφορία οχημάτων όπως το AeroΜobil; «Διεθνείς θεσμοί όπως η International Civil Aviation Organization (ICAO) ή η Federal Aviation Administration (FAA) έχουν την εμπειρία και τις γνώσεις να ορίσουν το απαραίτητο πλαίσιο. Αλλωστε, τέτοια οχήματα θα κυκλοφορούν σε χαμηλό ύψος, όχι μεγαλύτερο από 1.000 πόδια (305 μέτρα), χωρίς να ρισκάρουν την ασφάλεια των επιβατικών πτήσεων», τονίζει ο Κλάιν.
Από τη σπηλιά του Μπάτμαν στο γκαράζ μας;
«Πατέρας» των ιπτάμενων αυτοκινήτων θεωρείται ο πρωτοπόρος Αμερικανός αεροπόρος Γκλεν Κέρτις. Το Autoplane του, φτιαγμένο από αλουμίνιο, δεν κατάφερε δυστυχώς παρά να ανασηκωθεί μερικά μέτρα από το έδαφος. Ηταν 1917. Το 1924, ένας άλλος θρυλικός πιλότος και ήρωας του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Εντι Ρικενμπέικερ, με ενθουσιώδες άρθρο του στο περιοδικό Popular Science προέβλεπε ότι το πολύ σε είκοσι χρόνια τέτοια οχήματα θα πετούσαν στους αιθέρες. Διαψεύστηκε...
Μολονότι το 1946 το Airphibian του Ρόμπερτ Φούλτον (κάτι σαν αμφίβιο του αέρα) ήταν το πρώτο που εξασφάλισε άδεια από την αμερικανική Civil Aeronautics Administration, τα σχέδια μαζικής παραγωγής δεν ευοδώθηκαν. Ο Φούλτον δεν βρήκε χρηματοδότες πρόθυμους να ρισκάρουν για ένα τέτοιο πρότζεκτ. Τα flying cars έγιναν κτήμα της ποπ κουλτούρας... Μπορούν σήμερα να υπάρξουν στον πραγματικό κόσμο, μακριά από τη σπηλιά του Μπάτμαν ή το εργαστήριο της Q του Τζέιμς Μποντ; Ή ισχύει αυτό που εύστοχα σχολίασε ο Guardian; «Αν σε κάτι έχουν δίκιο όσοι αντιμετωπίζουν σήμερα με σκεπτικισμό τα ιπτάμενα αυτοκίνητα», έγραψε ο Φίλιπ Ολτερμαν, ο οποίος παρακολούθησε τη δοκιμαστική πτήση του AeroMobil 3 στη Βιέννη, «είναι ότι αποτελούσαν όνειρο για τόσο πολύ καιρό, που φαντάζουν ήδη... ρετρό».
Οι μεγαλύτεροι ανταγωνιστές και τα ατού τους
Moller M400x Skycar
Η αμερικανική εταιρεία έχει ξεκινήσει την προσπάθεια δημιουργίας του ιπτάμενου αυτοκινήτου της από τη δεκαετία του ’60. Το νέο μοντέλο της διαθέτει τέσσερις κινητήρες 720 ίππων (έκαστος), έχει τη δυνατότητα της σχεδόν κάθετης απογείωσης και προσγείωσης (χρειάζεται διάδρομο μόλις 10 μ.) και αναπτύσσει ταχύτητα 533 χλμ./ώρα. Η τιμή του δεν έχει ανακοινωθεί. Πρόσφατα, η Moller υπέγραψε συμφωνία ύψους 480 εκατ. δολαρίων με την Athena Technologies (φτιάχνει συστήματα πλοήγησης για μη επανδρωμένα αεροσκάφη) για την παραγωγή του Skycar και στην Κίνα. Τιμή: γύρω στα 500.000 $. www.moller.com
Terrafugia Transition
Είναι διθέσιο. Χρειάζεται 30 μέτρα για να απογειωθεί (και να προσγειωθεί) και 30 δευτερόλεπτα για να ανοίξει (και να κλείσει) τα φτερά του. Εχει αυτονομία 660 χλμ., αναπτύσσει ταχύτητα 160 χλμ./ώρα στον αέρα και 100 χλμ στη γη. Κατανάλωση καυσίμου: 18,9 λίτρα βενζίνη/ώρα. Διαστάσεις: 2 μ. ύψος, 2,3 μ. πλάτος (με ανοιγμένα τα φτερά φτάνει τα 6 μ.). Τιμή: 280.000 $.
www.terrafugia.com
AeroMobil 3
Είναι διθέσιο. Διαθέτει μηχανή Rotax 912. Εχει αυτονομία 700 χλμ. (σε πτήση). Αναπτύσσει ταχύτητα 200 χλμ./ώρα στον αέρα και 160 χλμ./ώρα στο έδαφος. Κατανάλωση καυσίμου: 15 λίτρα βενζίνη/ώρα. Διαστάσεις: 6 μ. μήκος, 2,24 μ. πλάτος (8,32 μ. με ανοιγμένα τα φτερά).
Η τιμή του δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί.
www.aeromobil.com
Samson Switchblade
Αμερικανικό μοντέλο, θα διατίθεται σε τρεις εκδοχές, με διαφορετικές μηχανές. Μία από αυτές θα είναι η 170 ίππων Suzuki Hayabusa. Θα πετάει στα 10.000 πόδια, αναπτύσσοντας ταχύτητα 280 χλμ./ώρα και καταναλώνοντας 34 λίτρα βενζίνη/ώρα. Το πιο φθηνό της κατηγορίας, θα πωλείται προς 95.000 $. Εκτός από δίπλωμα πιλότου ο οδηγός του θα πρέπει να διαθέτει και δίπλωμα οδήγησης μοτοσυκλέτας.
www.samsonmotorworks.com
Pal-V One
Εχει τρεις τροχούς και μοιάζει περισσότερο με μοτοσυκλέτα-γυροκόπτερο. Ζυγίζει 680 κιλά και εν πτήσει δεν πρέπει να ξεπερνά τα 910 κιλά. Διαθέτει μηχανή 230 ίππων και έλικα. Μέγιστη ταχύτητα: 180 χλμ./ώρα. Καταναλώνει 36 λίτρα/ώρα και έχει αυτονομία 500 χλμ. στον αέρα και 1.200 χλμ. στο έδαφος. Τιμή: 285.000 $. Σύμφωνα με την ολλανδική εταιρεία, θα κυκλοφορήσει στην αγορά μέσα στο 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου