"Εφυγε" ο Λεωνίδας Κούλος - Και ποιος δεν έχει δοκιμάσει τα λουκούμια του

"Εφυγε" χθες απο τη ζωή, σε ηλικία 87 ετών ο εκ των ιδρυτών  της μεγάλης Πατρινής λουκουμοποιϊας Λεωνίδας Κούλος. Ο Λεωνίδας Κούλος, γιος του πρώτου λουκουμοποιού, Βασίλη Κούλου, ανέλαβε την επιχείρηση στη δεκαετία του 60. Η κηδεία του θα γίνει το μεσημέρι στις 3 από τον Ιερό Ναό Παναγίας Αλεξιωτίσσης. 

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ

 

Το ξεκίνημα της λουκουμοποιίας Κούλου, πραγματοποιείται το 1947, σε μια Πάτρα με εμφανή τα σημάδια από την ιταλογερμανική κατοχή, αλλά και με μία σημαντική δυναμική στην τέχνη της παρασκευής του λουκουμιού, που έχει ριζώσει εκεί από τους πρόσφυγες της Κωνσταντινούπολης. Μ΄αυτό το σκηνικό και κάτω από συνθήκες στέρησης την οποία βιώνει η επταμελής οικογένεια του Βασίλη Κούλου, ο 59χρονος ζαχαροπλάστης ανοίγει το μικρό του εργαστήριο στην οδό Ιωνίας 11 και Βοσπόρου, στα προσφυγικά.Με τη συμβολή του γιου του Λεωνίδα και του αδελφού του Γιώργου - εργαζόμενου κι αυτού στον Αγγελόπουλο απ' το '22 έως το '47 - το εργαστήριο θα επικεντρωθεί στην παραγωγή λουκουμιών, βανίλιας, καραμέλλας και γλυκών κουταλιού, κερδίζοντας την τοπική κοινωνία, με τις άκρως προσωπικές συνταγές τις οποίες εξ' αρχής χρησιμοποιεί ο Βασίλης Κούλος.Σε λίγα μόνον χρόνια - και ενώ ο αδελφός του Γιώργος έχει ήδη φύγει για την Αμερική σε αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης - το εργαστήριο αυξάνει την ημερήσια παραγωγή του και από τα πενήντα κιλά λουκούμια - όσα δηλαδή χωρούσε μια "καζανιά" για βράσιμο μιάμισης ώρας - πάει στα τριακόσια κιλά. Ετσι μόνο για το ψήσιμο η οικογένεια Κούλου υποχρεωνόταν σε μίνιμουμ εργασία εννιά ωρών, καθώς μετά ακολουθούσε η συσκευασία των λουκουμιών στα ξύλινα κουτιά, χωρητικότητας τεσσάρων κιλών το καθένα.Από κει και πέρα η σκυτάλη μεταφερόταν στον Βασίλειο Κούλο και το γιο του Λεωνίδα, υπεύθυνους για τη διανομή των προϊόντων της βιοτεχνίας στην Πάτρα. Ηταν μια διαδικασία που αρχικά γινόταν με το ποδήλατο - το οποίο εναλλάξ μοιραζόντουσαν οι δύο τους - κατόπιν όμως, κυρίως από τα μέσα και προς τα τέλη της δεκαετίας του '50, το ποδήλατο έδωσε τη θέση του στην τρίκυκλη μοτοσυκλέττα, που πλέον έφτανε σ' ολόκληρη την Πελοπόννησο, μέχρι την Αμαλιάδα και τον Πύργο.

Στη δεκαετία του '60 τα ηνία της οικογενειακής επιχείρησης περιέρχονται στον Λεωνίδα Κούλο, έμπειρο πια στην τέχνη της παρασκευής λουκουμιών και αποφασισμένο να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό του εργαστηρίου. Το πράττει με την αγορά περισσότερων καζανιών, αλλά και με την τοποθέτηση μηχανημάτων που αποτελούν δικές του ευρεσιτεχνίες, και τα οποία παραγγέλνονται σε μηχανικούς για να τα φτιάξουν με βάση τις δικές του προδιαγραφές.Η επερχόμενη αύξηση της παραγωγής αντιμετωπίζεται από τον Λεωνίδα Κούλο με την πρόσληψη δύο έμπειρων εργατών, ωστόσο πολύ σύντομα, η γυναίκα του Χριστίνα, πρόκειται να προστεθεί στο δυναμικό της επιχείρησης, για ν' αποδειχτεί στην πορεία η ψυχή του εργαστηρίου. Η ίδια θα προσλάβει άλλες δύο γυναίκες εργαζόμενες, μοιράζοντας τις υποχρεώσεις της ανάμεσα στην λουκουμοποιία (που ήδη εξυπηρετεί την Αιτωλοακαρνανία και την Πελοπόννησο) και στην οικογένειά της, που από το 1953, χρονιά γέννησης του γιου της Βασίλη, μετρά το τρίτο μέλος της.Το 1985 - και χωρίς έως τότε να έχουν αλλάξει πολλά, πέραν του γεγονότος ότι η επιχείρηση έχει ήδη εισέλθει με τα προϊόντα της σε όλα σχεδόν τα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας - η λουκουμοποιία Κούλου φεύγει από την Ιωνίας 11 και πάει στα Βραχναίϊκα Πατρών, όπου το ζεύγος Κούλου στήνει μια σύγχρονη ιδιόκτητη βιομηχανική μονάδα παραγωγής ζαχαρωδών προϊόντων (λουκούμια και βανίλιες), προχωρώντας ταυτόχρονα στην πλήρη ανανέωση του μηχανολογικού εξοπλισμού.Ενα χρόνο μετά τη συμπλήρωση έξι δεκαετιών από την ίδρυσή της και παρούσης της τέταρτης γενιάς (ο γιος του Βασίλη, Λεωνίδας, γεννιέται το 1978 και ήδη έχει ενεργή συμμετοχή στη διοικητική πυραμίδα), η επιχείρηση «Κούλος Λ. Βασίλειος» συνιστά μία σύγχρονη βιομηχανία ζαχαρωδών προϊόντων, με παρουσία σε όλη την Ελλάδα και σε αρκετές χώρες του εξωτερικού.Οι εξαγωγές έχοντας πρωτοξεκινήσει από τα τέλη της δεκαετίας του '80, κάνουν σήμερα γνωστό το όνομα της επιχείρησης στον Καναδά, στη Γαλλία, στην Αυστραλία και στο Βέλγιο, με μήνες αιχμής από το Μάρτιο έως και το Σεπτέμβριο κάθε έτους. Τότε είναι που η παραγωγή "χτυπά" κόκκινο, με δύο τόνους ημερήσια παραγωγή λουκουμιών και βανίλιας, που εξακολουθεί να βράζει στα καζάνια όπως στο παρελθόν, να βγαίνει με τη σπάτουλα και να συσκευάζεται σε 13 διαφορετικούς κωδικούς προϊόντων λουκουμιών και βανίλιας.