Ενα ποιημα που μιλάει για τον Φώτη Ανδρικόπουλο και για το πόσο τους λείπει ανάρτησαν στο διαδίκτυο φίλοι του, ανήμερα των Φώτων. "Σαν σήμερα θα γινόταν γλέντι στο σπίτι του. Και τώρα πια τόση σιωπή.." αναφέρεται εκτός των άλλων, σε λίγα στιχάκια που γράφτηκαν σε ανάμνηση του Φώτη που χάθηκε τόσο νωρίς και τόσο άδικα. Στο δυστύχημα που σημειώθηκε στις 7 Οκτωβρίου και όταν έσκασε βλήμα μέσα σε σωλήνα εκτόξευσης όλμου, κατά τη διάρκεια άσκησης στο πεδίο βολής Γλαφυρών Βόλου.
Ο φώτης το αστέρι μας
έφυγε 7 τ'οκτωβρη
Κι έφερε πόνο,σπαραγμό
Και φρίκη στην καρδιά μας
Σαν σημερα γλέντι πολύ γινόταν
Χρόνια πολλά του λέγανε
Φίλοι,γνωστοί,ένα χωριό!
Και τώρα πια τόση σιωπή!
Το μόνο που ακουγεται
Το γάργαρο νερο!
Θεέ μου πες μου το γιατί
Άφησες αυτό να γίνει?
Ήταν μοναχα ένα παιδί
Τη μανα του που αφήνει?
Θεέ μου δωσμου δυναμη
Τον πόνο του ν αντέξω
Είμαι τοσο αδύναμη
Στεφάνι από λουλουδα
Θεέ μου θα σου πλεξω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου