19 Απριλίου 1991 ώρα 11 το πρωί. Το αυτοκίνητο οδηγούσε ο φίλος μου Γιάννης Μιχόπουλος, Σε αυτό επιβαίναμε εγώ, ρεπόρτερ και παρουσιαστής 2 μηνών στο Super B και ο τότε εικονολήπτης μου Περικλής Αγγελόπουλος (σήμερα στο Mega και το Reauters). Κινούμασταν στην οδό Αγίου Ανδρέου, φθάνοντας στην Πατρέως ακούμε έναν δυνατό θόρυβο! Νομίζαμε πως είχε σκάσει η ρόδα κάποιας νταλίκας. Σταματάμε, λέμε στον Γιάννη να φύγει, εγώ και ο Πέπος τρέχουμε προς την Βότση. Σε δύο λεπτα βρεθήκαμε μπροστά στην καταστροφή επί της οδού Βότση 14. Ο Περικλής τραβάει συνεχώς. Πτώματα, τραυματίες, μπάζα. Εγώ στέκομαι ακίνητος. Ενα αυτοκίνητο (αν θυμάμαι καλά μία Lancia) είχε αναποδογυρίσει. Ολη η βενζίνη είχε χυθεί. Ειχα ανάψει τσιγάρο και καθόμουν πάνω στην λίμνη από τη βενζίνη. Για καλή του ώρα ένας αστυνομικός με πλησιάζει. "Φιλαράκι μην πετάξεις το τσιγάρο σου κάτω θα λαμπαδιάσεις" μου λέει. Παθαίνω σοκ κοιτάζοντας κάτω. Από τύχη ίσως γράφω αυτές τις γραμμές σήμερα. Απομακρύνθηκα από το σημείο γρήγορα. Εσβησα το τσιγάρο μου άρχισα να κανω ρεπορτάζ. Ο Σπύρος Βέροιος μετέφερε στα μπράτσα του τραυματίες και νεκρούς. Κάποια στιμή ακούω τον Περικλή. "Παιδιά ειναι ζωντανός εδώ , είναι ζωντανός"! Σκάβουν, βγάζουν τονν Δημήτρη Ζαρκαδάκη. Ηταν το πρωτο μου συγλονιστικό ρεπορτάζ. Οι εικόνες του Περικλή και το ρεπορτάζ μας "ταξίδεψαν" μέχρι το CNN. Θυμάμαι ακόμη τα ονόματα των πρωταγωνιστών. Οχι δεν έχω μνήμη ελέφαντα, απλά ήταν το ρεπορτάζ που με έχει συγκλονίσει. Ιμπραχήμ Χασικέκ, Ασάρ Αλ Νομπάνι, Ζιχάντ Αλ Ζιρ ήταν οι βασικοί. Τους άλλους τρεις δεν τους θυμάμαι. Εξι νεκροί πατρινοι. 17 κιλά βρέθηκαν από το σώμα του Χασικέχ που κρατούσε την βόμβα. Το βίντεο είναι σημερινό. Ο Δημήτρης Ζαρκαδάκης μιλά στην Μαρία Ανδριέλου. Γεια σου Μήτσο φίλε. Μας συνδέει μία τραγωδία, όμως είσαι η ζωντανή απόδειξη της δύναμης, της θέλησης και του αγώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου