Τα 40ά γενέθλιά του γιορτάζει σήμερα ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, ο νεαρότερος αρχηγός κόμματος αξιωματικής αντιπολίτευσης στη χώρα, κατά τη μεταπολίτευση.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος γίνεται ήδη σημείο αναφοράς της ευρωπαϊκής αριστεράς, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε το μόνο αριστερό κόμμα που αναδείχθηκε στην πρώτη θέση στις πρόσφατες εκλογές, πέτυχε ίσως όσα δεν μπόρεσε να πετύχει άλλος αρχηγός στον χώρο του κατά τη μεταπολίτευση στην Ελλάδα.
Εκμεταλλευόμενος την κρίση, που χτύπησε τη χώρα και τον κατακερματισμό του ΠΑΣΟΚ, έφτασε λίγο πριν από την ανάληψη της εξουσίας στις εκλογές του 2012.
Στα 40ά γενέθλιά του, ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται ενώπιον πολύ σημαντικών διλημμάτων και προκλήσεων, αν θέλει όχι απλώς να καταλάβει την εξουσία, αλλά και να μην αποτελέσει -κάτι που ήδη συζητείται, τόσο στο Μέγαρο Μαξίμου όσο και στη Χαριλάου Τρικούπη- μια «αριστερή παρένθεση».
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκεται ήδη αντιμέτωπος με τη μεγάλη του έως πρόσφατα δύναμη, που ίσως όμως αποτελέσει και την αχίλλειο πτέρνα του, το ίδιο του το κόμμα.
Για την ακρίβεια, με τον κομματικό του μηχανισμό που εκφράζει τον ΣΥΡΙΖΑ του 4% και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ του 27%.
Στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές κλείστηκε στον εαυτό του, αρνούμενος να ανοιχτεί στην κοινωνία, με αποτέλεσμα οι επιδόσεις του να είναι πολύ πίσω από τις κομματικές του δυνάμεις και να συμβάλλει τα μέγιστα στη διάσωση του ΠΑΣΟΚ.
Στις ευρωεκλογές, εάν υπήρχε η λίστα, η σημερινή ευρωομάδα της Κουμουνδούρου θα ήταν ασφαλώς διαφορετική, έστω και αν τη... νύφη πλήρωσε ο Νίκος Χουντής, που υπήρξε ένας πολύ καλός ευρωβουλευτής.
Αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, άλλωστε, αμφισβητήθηκε ουσιαστικά ο ίδιος για «δεξιά στροφή», παρά την ιστορική νίκη του κόμματός του με τέσσερις περίπου μονάδες διαφορά από τη ΝΔ, γεγονός που μάλλον πρέπει να συμπεριληφθεί στο βιβλίο Γκίνες.
Έναν χρόνο δε μετά το ιδρυτικό Συνέδριο, πολλές συνιστώσες στο παρασκήνιο εξακολουθούν και λειτουργούν.
Ούτως ή άλλως και για τον 40άρη, πλέον, αρχηγό ισχύει το διαχρονικό αξίωμα της πολιτικής: Ή θα συμπαρασύρει προς τα πάνω το τμήμα αυτό του κομματικού μηχανισμού ή αυτό θα τον τραβήξει προς τα κάτω.
Η μεγάλη πρόκληση για τον Αλέξη Τσίπρα είναι ασφαλώς η αύξηση του δείκτη κυβερνησιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτό καλείται να το αντιμετωπίσει σε τρεις άξονες:
Πρώτον, με την εξειδίκευση του κυβερνητικού προγράμματος που θα παρουσιάσει ο ίδιος στη ΔΕΘ και που έχει ζητήσει από τον Γιάννη Δραγασάκη να έχει έτοιμο έως τις 20 Αυγούστου.
Δεύτερον, με την «φωτογράφιση» -αργά αλλά σταθερά- της κυβερνητικής του ομάδας, των ανθρώπων δηλαδή που θα θελήσει να υπουργοποιήσει, αν κατορθώσει να σχηματίσει κυβέρνηση.
Και τρίτον, με πειστική αντιπολίτευση στο υπόλοιπο διάστημα έως τις εκλογές.
Μεταξύ των άλλων, κατά κοινή ομολογία, απαιτείται μια καθαρή στάση έναντι των υποχρεώσεων της χώρας, μέχρι που μπορεί να οδηγήσει την κόντρα με τους εταίρους και η ύπαρξη ενός plan b, εάν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα επιδιώκει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βεβαίως, θα πρέπει να κινητοποιήσει και σημαντικές κοινωνικές δυνάμεις, ώστε να στηριχθεί εάν γίνει κυβέρνηση.
Έως τώρα, όμως, οι κινητοποιήσεις συνεχώς φθίνουν, γεγονός που αποτελεί έναν από τους μεγάλους πονοκεφάλους της Κουμουνδούρου.
Στα 40ά γενέθλιά του, συνεπώς, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιμετωπίζει τις πιο μεγάλες πολιτικές του προκλήσεις. Και στο δικό του χέρι είναι να τις απαντήσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου