Το μήνυμα του φίλου μου Χρήστου Σταθόπουλου για τον Σαϊνη, τον ξυπόλητο πρίγκιπα της Ανω Πόλης που "έφυγε" ανήμερα τα Χριστούγεννα
Τον είδα το περασμένο Σάββατο, καθισμένο σε ένα πεζοδρόμιο, στα στέκια του στην Άνω Πόλη να καπνίζει. Κι έκανα την σκέψη που μου ερχόταν πάντα στο μυαλό όταν τον συναντούσα: Γιατί, αυτή η μοίρα να συνοδεύει αυτόν τον άνθρωπο; Γιατί να είναι μόνος, στο περιθώριο, γιατί να μην νοιαζόμαστε κανένας μας για εκείνον; Ήταν ίδια κι η εικόνα του, όπως πάντα, ίδια και ρητορική κι η σκέψη μου. Τίποτα δεν ήταν διαφορετικό, καμία αλλαγή. Αλλά η αλλαγή, που δεν φανταζόμουν, έγινε μοιραία, γιατί το τέλος είναι πάντα μοιραίο. Ο "Σαϊνης" έφυγε ανήμερα τα Χριστούγεννα μόνος και ξυπόλυτος... Δεν είχε τίποτα και άρα δεν παίρνει τίποτα μαζί του. Αλλά, όχι, κάτι παίρνει που δεν του δώσαμε ποτέ. Την προσευχή μας για καλό ταξίδι κι εκεί που πάει να βρει ανάπαυση και θαλπωρή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου